ŁZS, czyli łojotokowe zapalenie skóry, jest chorobą, w przebiegu której skórę pokrywają charakterystyczne plamy. Łupież i czerwone plamy na głowie u dziecka bądź osoby dorosłej to sygnał, że warto skonsultować się z dermatologiem. Jak wyleczyć łojotokowe zapalenie skóry? Czy można szybko i skutecznie uporać się z tym problemem? Sięgnij po ekspercką wiedzę specjalistów z Projektu Skóra z Warszawy!
W Projekt Skóra
znamy potrzeby każdej skóry
w każdym wieku.
W Klinice Projekt Skóra pomożemy ci w usunięciu plam na głowie i nie tyko
Wskazania:
POZNAJ PROPONOWANE PRZEZ NAS METODY LECZENIA łojokotowego zapalenia skóry
Projekt Skóra w Warszawie – leczymy łojotokowe zapalenie skóry indywidualnie dobranymi metodami
ŁZS to rodzaj dermatozy, który może utrzymywać się przez długie lata, choć istnieje szereg metod łagodzenia przebiegu tej choroby. Kluczem do wyleczenia łojotokowego zapalenia skóry jest skonsultowanie swojego problemu z dobrym dermatologiem, doświadczonym w pracy z pacjentami o różnej sytuacji klinicznej. W klinice Projekt Skóra stawiamy na profesjonalny i zaangażowany personel medyczny, kompleksową diagnostykę oraz nowoczesne leczenie metodami o udowodnionej skuteczności. Dla każdego pacjenta opracowujemy odrębny plan terapii, który uwzględnia indywidualne właściwości skóry i całą historię leczenia ŁZS – od momentu zdiagnozowania problemu. Zaufaj naszym kompetencjom i już dziś umów się na konsultację dermatologiczną!
Czym jest łojotokowe zapalenie skóry?
Łojotokowe zapalenia skóry (ŁZS) to jedna z najczęstszych przewlekłych chorób dermatologicznych, która występuje u ogółu społeczeństwa (nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet) i ma tendencję do nawracania. W przypadku chorych z upośledzeniem odporności zapadalność na ŁZS przekracza 30%. Charakterystyczne dla łojotokowego zapalenia skóry jest występowanie rumieniowo-złuszczających zmian na twarzy, w uszach, w fałdach nosowo-wargowych, na głowie, klatce piersiowej, w zgięciach stawowych, a także w innych obszarach, zwłaszcza owłosionych powierzchniach pod pachami i w pachwinach.
Łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt i dzieci
Choć na ŁZS można zachorować w każdym wieku, mówi się o dwóch szczytach zachorowań, które przypadają na 2.–12. miesiąc życia oraz okres dojrzewania. Łojotokowe zapalenie skóry u niemowlaka, określane również mianem wyprysku łojotokowego, często przybiera postać tzw. ciemieniuchy. Przeważnie przebiega łagodnie i samoistnie ustępuje. Możliwe, choć bardzo rzadkie, jest rozwinięcie się z ŁZS uogólnionego stanu zapalnego skóry (erytrodermii). Wykazano, że łojotokowe zapalenie skóry u dziecka może oznaczać zwiększoną skłonność do występowania alergii i łuszczycy w późniejszym wieku. Ze względu na podobieństwo objawów ŁZS bywa mylone z tymi stanami chorobowymi.
Plamy na głowie i inne objawy łojotokowego zapalenia skóry
Osoba, u której rozwija się łojotokowe zapalenie skóry, na głowie ma charakterystyczne żółte plamy. Zapalenie skóry zdiagnozowane jako ŁZS może objawiać się również występowaniem białych, brązowych, różowych, czerwonych i swędzących plam na głowie. Oznaki łojotokowego zapalenia skóry na uszach czy brwiach powstają zwykle później, wskutek rozprzestrzeniania się choroby. Zmienione chorobowo obszary pokryte są szarożółtymi łuskami i strupami. Mimo tłustej powierzchni złuszczone fragmenty skóry mocno przylegają do jej powierzchni. Niekiedy można zaobserwować sączenie się z wyprysku łojotokowego płynnej wydzieliny, co sprzyja nadkażeniom. Dodatkowe objawy łojotokowego zapalenia skóry to m.in. opuchlizna, przerzedzenie włosów.
Przyczyny łojotokowego zapalenia skóry
Podłoże i mechanizm powstawania łojotokowego zapalenia skóry wciąż pozostają niejasne. Badania wskazują, że ŁZS nie jest chorobą dziedziczną, w genach mogą jednak przenosić się skłonności do zachorowania. Jako jedną z przyczyn łojotokowego zapalenia skóry wskazuje się nadmierne gromadzenie łoju. Jego wytwarzanie, regulowane przez gospodarkę hormonalną, wzrasta w okresie pokwitania, kiedy to często dochodzi do ujawnienia się ŁZS. Innym czynnikiem sprawczym (w przypadku dorosłych) może być zakażenie grzybicze wywołane przez grzyba drożdżopodobnego Malassezia furfur. Ten sam mikroorganizm odpowiada za powstawanie m.in. łupieżu pstrego, zapalenia mieszków włosowych i atopowego zapalenia skóry.
Nie bez wpływu na ryzyko wystąpienia ŁZS pozostają też przewlekły stres, niektóre choroby ogólnoustrojowe (np. cukrzyca, choroba Parkinsona) i zakażenia wirusowe (np. HIV), nieprawidłowa pielęgnacja skóry, zanieczyszczenia środowiska.
Łojotokowe zapalenie skóry – leczenie u dziecka i osoby dorosłej
Łojotokowe zapalenie skóry głowy i twarzy bywa oporne na leczenie i przeważnie wymaga poddania się długotrwałej terapii, łączącej w sobie różne metody – zarówno farmakologiczne, jak i zabiegowe. Najłatwiej jest uporać się z łojotokowym zapaleniem skóry u niemowląt. Leczenie w tym przypadku nie wykracza zwykle poza stosowanie dermokosmetyków w postaci środków zmiękczających i nawilżających lub naturalnych emolientów, takich jak oliwa z oliwek. Kosmetyki te ułatwiają usuwanie łusek podczas pocierania skóry głowy szczotką.
Domowe sposoby na łojotokowe zapalenie skóry u niemowląt nie są jednak skuteczne u osób dorosłych. Jeśli choroba manifestuje się wyłącznie plamami na skórze głowy i ma łagodny przebieg, dorośli mogą stosować szampony przeciwłupieżowe bądź przeciwgrzybicze z takimi składnikami jak pirytionian cynku, siarczek selenu, cyklopiroks lub ketokonazol. W cięższej postaci ŁZS, obejmującej nie tylko skórę głowy, ale też twarz i inne obszary ciała, pomagają szampony z glikokortykosteroidami, a także leki przeciwzapalne i przeciwgrzybicze stosowane doustnie lub miejscowo pod kontrolą lekarza. Zażywanie zaleconych preparatów powinno być długotrwałe i systematyczne ze względu na nawrotowy charakter ŁZS. Zbyt wcześnie zakończona terapia wiąże się z dużym ryzykiem ponownego wystąpienia nasilonych objawów choroby.
Leczenie zapalenia łojotokowego skóry wymaga też wprowadzenia pewnych zmian związanych ze stylem życia, a przede wszystkim dietą, ponieważ właściwy jadłospis zmniejsza ryzyko nawrotów choroby. Najważniejsze, by ograniczyć spożycie produktów przetworzonych, ostrych przypraw i słodyczy, a także zrezygnować z picia alkoholu. Takie składniki diety przyczyniają się do nadmiernej produkcji sebum. Zamiast nich warto dostarczać organizmowi duże ilości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (omega-3 i omega-6), witamin A, C i E oraz wody.
W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry warto wypróbować też kilka profesjonalnych zabiegów dermatologicznych pomocnych w usuwaniu złuszczonego naskórka i stymulujących skórę do odnowy biologicznej, m.in. delikatne peelingi (takie jak peeling kawitacyjny), mezoterapię bezigłową, mikrodermabrazję, sonoforezę, laseroterapię. Są to szybkie i małoinwazyjne rozwiązania, możliwe do zastosowania u szerokiego grona pacjentów.
Leczenie łojokotowego zapalenia skóry
w Warszawie
Jesteśmy specjalistami z wieloletnim doświadczenie. Szkolimy się w różnych technikach, aby wdrożyć odpowiednią metodę leczenia.