Łysienie bliznowaciejące jest stosunkowo rzadkim schorzeniem, jednak zawsze stanowi poważny problem zdrowotny. Charakterystyczną cechą przypadłości jest występowanie procesu zapalnego, prowadzącego do stopniowej destrukcji mieszków włosowych, które są zastępowane przez tkankę łączną i zeszkliwiały kolagen. W wyniku choroby dochodzi do trwałej utraty włosów, dlatego nie należy bagatelizować niepokojących objawów. Tylko wczesne rozpoznanie i podjęcie leczenia umożliwia zahamowanie procesu nieodwracalnego łysienia. Dowiedz się, jakie są przyczyny choroby i kiedy warto udać się na konsultację trychologiczną.
Spis treści
Czym jest łysienie bliznowaciejące?
Łysienie bliznowaciejące jest bardzo poważną przypadłością dermatologiczną, dotykającą skóry głowy. Choroba prowadzi do nieodwracalnego niszczenia i bliznowacenia mieszków włosowych, a tym samym do trwałej utraty włosów. Wyróżnia się dwa rodzaje przypadłości: pierwotną i wtórną, które mają inne podłoże i wiele możliwych przyczyn, ale podobny przebieg. Z uwagi na rzadkość występowania łysienia bliznowaciejącego często dochodzi do błędów diagnostycznych, które opóźniają prawidłowe rozpoznanie i wczesne podjęcie leczenia. Dlatego w przypadku pojawienia się niepokojących objawów warto udać się na konsultację trychologiczną w placówce medycznej specjalizującej się w precyzyjnym diagnozowaniu i leczeniu problemów skórnych, takiej jak np. klinika Projekt Skóra.
Łysienie bliznowaciejące – rodzaje
Łysienie bliznowaciejące może mieć różne przyczyny, co stanowi podstawę do klasyfikacji przypadłości. Wyróżnia się dwa główne rodzaje choroby:
- pierwotne łysienie bliznowaciejące – do uszkodzenia mieszków włosowych dochodzi w wyniku reakcji autoimmunologicznej, w której układ odpornościowy atakuje mieszki włosowe, lub pod wpływem czynników genetycznych,
- wtórne łysienie bliznowaciejące – proces jest konsekwencją oddziaływania innych czynników wewnętrznych, m.in. innych procesów chorobowych (m.in. infekcje, inne choroby autoimmunologiczne), lub zewnętrznych (np. uszkodzenia chemiczne, termiczne, mechaniczne).
Objawy łysienia bliznowaciejącego
Objawy łysienia bliznowaciejącego zależą przede wszystkim od etapu choroby. Początkowo odczuwalny może być dyskomfort w obrębie skóry głowy, przede wszystkim pieczenie, swędzenie czy ból przy dotyku. Jednak najbardziej charakterystyczne jest wypadanie włosów, które stopniowo doprowadza do obecności łysych plam pokrytych tkanką przypominającą blizny. Często pozostają na nich jedynie niewielkie kępki włosów, które nazywane są objawem pędzla.
Łysienie bliznowaciejące – przyczyny
Bezpośrednią przyczyną łysienia bliznowaciejącego jest obecność okołomieszkowego stanu zapalnego i nacieku prowadzącego do bliznowacenia. Jednak sam proces może być zapoczątkowany przez wiele czynników. Wśród nich wyróżnia się m.in.:
- nieprawidłową reakcję układu immunologicznego i choroby autoimmunologiczne (np. toczeń rumieniowaty),
- zaburzenia genetyczne (np. rybia łuska, wrodzone pęcherzowe oddzielanie naskórka, choroba Dariera, rogowacenie mieszkowe wyłysiające),
- choroby zakaźne (np. dermatofity, trąd, kiła trzeciorzędowa),
- czynniki fizyczne (np. uszkodzenia chemiczne, termiczne, mechaniczne),
- choroby onkologiczne (nacieki limfocytarne, przerzuty do skóry, rak skóry).
Diagnostyka łysienia bliznowaciejącego – rozpoznanie
Prawidłowe rozpoznanie łysienia bliznowaciejącego, szczególnie na wczesnym etapie rozwoju przypadłości, umożliwia podjęcie terapii znacząco ograniczającej negatywne skutki choroby. Prawidłowy proces diagnostyczny opiera się na szczegółowym wywiadzie medycznym, ocenie klinicznej pacjenta, trichoskopii i biopsji skóry głowy. Chociaż dokładna ocena skóry głowy w trakcie badania trychologicznego pozwala uwidocznić zmiany zapalne, zniszczenie mieszków włosowych, blizny i pojedyncze kępki włosów otoczone tkanką łączną włóknistą, pobranie fragmentu skóry głowy do badania histopatologicznego jest niezbędne do jednoznacznego postawienia diagnozy.
Rozpoznaniem i leczeniem łysienia bliznowatego zajmuje się dermatolog (dermatolog trycholog).
Jak zatrzymać łysienie bliznowaciejące – leczenie
Łysienie bliznowaciejące wymaga specjalistycznego leczenia, pozwalającego zatrzymać postęp choroby. Terapia powinna być zawsze dostosowana indywidualnie i uwzględniać etap rozwoju schorzenia, przyczyny oraz ogólny stan zdrowia pacjenta. W leczeniu łysienia bliznowaciejącego stosuje się farmakoterapię (m.in. glikokortykosteroidy, leki immunosupresyjne, niesteroidowe leki przeciwzapalne), której zadaniem jest łagodzenia stanu zapalnego, oraz zabiegi wspomagające regenerację i poprawiające kondycję skóry głowy (takie jak m.in. mezoterapia igłowa skóry głowy, fibryna i/lub osocze bogatopłytkowe, terapia peptydowa). W skrajnych przypadkach, gdy inne metody okazują się nieskuteczne, rozważa się leczenie chirurgiczne, które obejmuje usunięcie obszarów skóry dotkniętych przez łysienie bliznowate oraz przeszczep włosów.
Leczenie łysienia bliznowaciejącego w Warszawie
Klinika Projekt Skóra w Warszawie specjalizuje się w kompleksowej opiece nad pacjentami borykającymi się z problemami skóry i włosów, w tym również z łysieniem bliznowaciejącym. Oferujemy zaawansowane badania diagnostyczne, które pozwalają na precyzyjne zidentyfikowanie przypadłości i przyczyn problemów oraz dopasowanie metod leczenia. Dzięki odpowiedniemu podejściu, skrojonemu na miarę potrzeb skóry każdego pacjenta, klinika jest w stanie zapewnić komfort, bezpieczeństwo i satysfakcjonujące wyniki terapii.
FAQ
Odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące łysienia bliznowaciejącego.
Co oznacza łysienie bliznowaciejące - co to jest?
Łysienie bliznowaciejące to rodzaj choroby, w której dochodzi do nieodwracalnej utraty włosów wskutek zniszczenia i bliznowacenia mieszków włosowych. Dlatego w przypadku łysienia bliznowaciejącego niezwykle ważne jest wczesne i prawidłowe rozpoznanie oraz podjęcie specjalistycznej terapii pozwalającej zahamować dalszą utratę włosów.
Jak rozpoznać łysienie bliznowaciejące - jak wygląda?
Łysienie bliznowaciejące objawia się pojawieniem się łysych plam na skórze głowy, na której mogą znajdować się pojedyncze kępki włosów otoczone tkanką bliznowatą. W początkowym etapie pacjenci skarżą się również na swędzenie, pieczenie lub ból skóry głowy. Rozpoznanie łysienia bliznowatego wymaga przeprowadzenia specjalistycznych badań, dlatego konieczna jest konsultacja trychologiczna u dermatologa.
Do czego prowadzi bliznowaciejące zapalenie mieszków włosowych?
Bliznowaciejące zapalenie mieszków włosowych prowadzi do ich trwałego zniszczenia i łysienia. W wyniku stanu zapalnego dochodzi do uszkodzenia struktury mieszków i bliznowacenia skóry. Utrata włosów jest nieodwracalna, dlatego zaleca się pilny kontakt ze specjalistą.
Kto może zdiagnozować łysienie bliznowaciejące?
Diagnozę łysienia bliznowaciejącego powinien postawić dermatolog, który specjalizuje się w chorobach skóry głowy i włosów (trycholog). Proces diagnostyczny obejmuje badania kliniczne, trichoskopię oraz biopsję skóry głowy i badanie histopatologiczne.
Jakie są efekty leczenia łysienia bliznowaciejącego?
Efekty leczenia łysienia bliznowaciejącego zależą przede wszystkim od przyczyn, stopnia zaawansowania choroby w momencie postawienia diagnozy i rozpoczęcia terapii oraz indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Wczesna interwencja może zahamować proces zapalny i zatrzymać dalszą utratę włosów, jednak powstałe blizny są nieodwracalne i uniemożliwiają odrost włosów na określonych obszarach.
Ile procent chorych dotkniętych utratą włosów cierpi na łysienie bliznowaciejące?
Łysienie bliznowaciejące jest rzadką chorobą. Szacuje się, że dotyka około 7% pacjentów skarżących się na nadmierne wypadanie włosów.
Czy po leczeniu łysienia bliznowaciejącego odrastają włosy?
W przypadku zniszczenia i zbliznowacenia mieszków włosowych utrata włosów, w obszarach objętych łysieniem bliznowaciejącym, jest nieodwracalna.
Źródła:
- Maria Hordinsky, Scarring Alopecia: Diagnosis and New Treatment Options, 2021
- Maciej Pastuszczak, Andrzej K. Jaworek, Anna Wojas-Pelc, Łysienie czołowe bliznowaciejące – patogeneza i leczenie, 2015Elżbieta Kowalska-Olędzka, Adriana Rakowska, Monika Słowińska, Lidia Rudnicka, Pierwotne łysienie bliznowaciejące, 2012
